Seter angielski, seter irlandzki i seter szkocki

Seter angielski — jak wygląda lawerak?

Seter angielski został zakwalifikowany do grupy 7, sekcji 2. Jest stosunkowo wysoki. Suki osiągają ok.61-65 cm w kłębie, z kolei psy mierzą 65-68 cm. Ich waga waha się od 20 do 25 kg. Maść czworonogów może być czarno-biała, brązowo-biała, cytrynowo-biała albo brązowo-biała bądź czarno-biała z podpalaniem.

Na głowie, przednich kończynach oraz u nasady uszu sierść jest krótka. Na pozostałych częściach ciała włosy są półdługie i pofalowane. W okresie zimowym pojawia się gęsty podszerstek.

Nisko położone uszy zwisają przy policzkach. Gruby ogon zwęża się ku końcowi. Proporcjonalna sylwetka oraz ładna maść sprawiają, że laweraki są niezwykle urodziwe.

Seter angielski — charakter

Żywiołowe zwierzęta są łagodne wobec ludzi. Ze względu na spory temperament potrzebują jasnych zasad oraz wyznaczania granic przez opiekuna. Warto dodać, że dość łatwo podporządkowują się szkoleniowcy.

Czworonogi wymagają sporej dawki ruchu. Chętnie się bawią i spacerują. Doskonale się sprawdzają w roli psa rodzinnego. Mają silny instynkt myśliwski. Łatwo wchodzą w pogoń za uciekającymi maluchami, jadącymi rowerami czy biegającymi zwierzętami. Z tego powodu szczenięta należy uczyć posłuszeństwa.

Właściciele powinni zadać o odpowiednią dawkę ruchu. Warto wybrać się z pupilem minimum na 60 minut na otwartą przestrzeń, gdzie mógł się do woli wybiegać. Pozbawione opieki oraz znudzone odczuwają frustrację, którą wyładowują na najbliższym otoczeniu.

Seter angielski — zdrowie

Osobniki należące do tej rasy żyją 12-14 lat. Na ogół cieszą się dobrym zdrowiem. Setery angielskie są narażone na infekcje uszu, zapalenie trzeciej powieki, głuchotę czy atopowe zapalenie skórę. Niektóre psy zmagają się z dysplazją stawów biodrowych.

Seter angielski — jak pielęgnować laweraki?

Laweraki wymagają systematycznego czesania sierści, szczególnie w okresie linienia. Co jakiś czas należy je wykąpać. Po długiej wyprawie należy je dokładnie wyczyścić. Uszy trzeba regularnie kontrolować, by zapobiec rozwojowi infekcji.

Seter szkocki gordon — kilka słów o jego wyglądzie

Seter szkocki gordon mierzy ok. 62-66 cm. Jego ciężar nie przekracza 30 kg. Jego kości są mocne, a sylwetka smukła. Na niezbyt szerokiej głowie, grzbiecie oraz brzuchu sierść jest gładka i spływa falami. Umaszczenie jest smoliście czarne. Podpalaną barwę kasztana dostrzeżemy na pysku, łapach, piersi oraz nad oczami.

Seter szkocki — jak pielęgnować gordona?

Szkockie czworonogi należy czesać kilka razy w tygodniu oraz systematycznie kontrolować uszy. W ten sposób unikniemy wielu infekcji. Większość gordonów żyje 10-12 lat. Ich dieta powinna dostarczać wszystkich niezbędnych składników odżywczych.

Seter szkocki — co warto wiedzieć o jego zdrowiu?

Setery pochodzące ze Szkocji są narażone m.in.na: skręt lub rozszerzenie żołądka, dysplazję stawów łokciowych bądź biodrowych, zwichnięcie rzepki czy młodzieńcze zapalenie tkanki podskórnej.

Seter szkocki — jakie ma usposobienie?

Gordony są stosunkowo spojone, powolne i bardzo dokładne. Właściciele powinni zapewnić odpowiednią dawkę aktywności fizycznej oraz stymulację umysłową. Silny charakter wymaga od opiekunów stanowczości. Czworonogi są lojalne, oddane swojemu panu, inteligentne, a przy okazji uparte. Wobec dzieci stają się wrażliwe i łagodne. To idealne zwierzę dla osób, które regularnie uprawiają sport.

Seter irlandzki — wygląd

Setery irlandzkie są proporcjonalnie zbudowane, mają sportową sylwetkę. Falująca długa sierść przyciąga wzrok z daleka. Suki osiągają 55-62 cm w kłębie, a psy 58-67 cm. Ich waga wynosi maksymalnie 25-30 kg. Zgodnie ze wzorcem umaszczenie jest soczysto kasztanowe. Dopuszczalne są białe znaczenia.

Średniej wielkości uszy są nisko osadzone. Klatka piersiowa jest głęboka oraz wąska. Ich kończyny są długie oraz umięśnione, a łapy małe i zwarte. Długość ogona jest proporcjonalna w stosunku do ciała. Ogon zakończony piórem zwęża się ku końcowi. Sierść na głowie jest krótka, a w pozostałych miejscach długa.

Seter irlandzki — usposobienie

Setery irlandzkie są żywiołowe i przyjaźnie nastawione do ludzi. Wymagają sporej aktywności fizycznej oraz aktywności umysłowej. Aby sprostać jego potrzebom, warto zabierać go codziennie do lasu lub na łąkę. Dzięki temu rozładuje swoją energię. Duży ogród lub zwykłe spacery to dla niego zdecydowanie za mało.

Przedstawiciele tej rasy mają silny instynkt myśliwski, dlatego przy dużym natężeniu ruchu, niezbędna jest smycz. Szkolenie psa należy rozpocząć od wieku szczenięcego. Naukę warto urozmaicać, by zapobiec nudzie.

Czworonogi lubią dzieci, chętnie się z nimi bawią. Dobrze dogadują się też z innymi zwierzętami. Socjalizację zwierzaka rozpocznijmy już w wieku szczenięcym.

Seter irlandzki — zdrowie oraz pielęgnacja

Osobniki należące do tej rasy świetnie radzą sobie w trudnych warunkach pogodowych. Cieszą się dobrym zdrowiem. Ze względu na to, że potrzebują kontaktu z człowiekiem, najlepiej czują się w domu. W naszych czterech kątach powinniśmy wygospodarować przytulne miejsce na legowisko.

Seter irlandzki jest narażony na dysplazję stawów biodrowych, podobnie jak inne duże psy myśliwskie. Systematyczna kontrola uszu chroni zwierzę przed infekcjami bakteryjnymi oraz grzybiczymi. Sprawdzanie czystości narządu słuchu to jeden z obowiązków właściciela. Włosy znajdujące się w małżowinie powinny być regularnie usuwane.

Pupile należy systematycznie, dokładnie i często wyczesywać metalowym grzebieniem. Dobrym pomysłem będzie wizyta u groomera. W okresie linienie zaleca się codzienne wykonywanie tego zabiegu. W pozostałym okresie wystarczy raz w tygodniu.

Po każdej intensywnej przechadzce trzeba wykąpać psa. Po powrocie do domu usuwamy z sierści wszystko, co się do niej przyczepiło w trakcie wyprawy. Pamiętajmy też o prawidłowej ochronie przed kleszczami.