Wilk - ogromna różnorodność gatunku

Wilk jest bardzo podobny do owczarka alzackiego. Jego tułów jest dłuższy, a klatka piersiowa węższa i wyższa. Przednie kończyny zakończone 5 palcami i łokciami skierowanymi do środka, wyglądają jakby były wciśnięte w klatkę piersiową. Szerokie czoło, skośnie osadzone oczy oraz krótkie uszy odróżniają zwierzę od owczarka.

Na długim puszystym ogonie znajduje się gruczoł zapachowy. Jego kolor jest ciemniejszy od sierści. Okrywa włosowa ma buropłowy odcień. Od spodu jest nieco jaśniejsza. Zwierzęta różnią się między sobą ubarwieniem. U jednych na grzbiecie widnieje siodełko, u drugich pręga, a u trzecich włosie jest jednolite. Spód ciała przybiera różne kolory: różową, szaroróżową, białą. Linienie następuje po okresie godowym. Sierść gęstnieje na zimę. Samice mają aż 5 par sutek.

Wilki mogą ważyć nawet 60 kg. Długość ciała waha się od 100 do 130 cm. Z kolei wysokość w kłębie wynosi 70-85 cm. Samice są nieco niższe i lżejsze. Osiągają ok. 60-75 cm wzrostu, a ciężar ich ciała mieści się w przedziale 30-50 kg. Średnia długość życia to 10 lat.

Wilk - jak żyje i gdzie można go spotkać?

Wilki zasiedlają północną półkulę. Zwierzęta preferują lasy górskie, nizinne tereny bagniste, stepy oraz tundrę. Wybierają miejsca odludne, które obfitują w pożywienie. Żywi się:

  • żabami,
  • drobnymi ssakami,
  • padliną,
  • dużymi ssakami kopytnymi.

W Polsce można go najczęściej spotkać w południowo-wschodniej części: w Karpatach oraz w większych kompleksach leśnych. Jednym z największych zagrożeń są dla nich drogi szybkiego ruchu.

Zwierzęta są aktywne głównie nocą. W ciągu doby pokonują spore dystanse (nawet 20 km). Swoje terytorium oznaczają moczem, wyciem, a także charakterystycznym drapaniem ziemi. Żyją w grupach zwanych watahami. Najważniejsza jest w nich para, samiec i samica, którzy prowadzą pozostałe osobniki na polowanie. Tygodniowo jedna wataha zabija ok. 3 zwierząt. Wilki są bardzo pożyteczne, stanowią gwarancję równowagi w przyrodzie.

Wilki - okres godowy

Okres godowy u wilków nazywa się cieczką. Jest on uzależniony w dużym stopniu od warunków atmosferycznych. Zazwyczaj rozpoczyna się pod koniec grudnia i trwa do lutego.  Wilczyce mają 1 miot rocznie. Ciąża trwa 63-65 dni, a laktacja 6 tygodni. Potomstwo przychodzi na świat  w norze w marcu lub w kwietniu. Jego liczba waha się od 2 do 6 osobników.

Wilki stają się samodzielne po 2 latach. Samice są dojrzałe płciowo po 22 miesiącach, a samce dopiero w 3 roku życia. Młodymi wilkami opiekują się rodzice razem z pozostałymi członkami stada. Kiedy potrafią opuścić norę, zostają pod pieczą piastuna, gdy wataha udaje się na polowanie.

Wilki - okres ochronny i inne rzeczy, które warto o nim wiedzieć

Wilki bardzo szybko dostosowują się do nowych warunków. Są bardzo inteligentne, mają dobrą pamięć  i potrafią kojarzyć wypadki. W stadach ważną rolę odgrywa organizacja oraz dyscyplina. Zwierzęta komunikują się między sobą. Widoczna jest tu hierarchia. Na dole piramidy znajdują się szczenięta, a na szycie wadera alfa oraz basior alfa.

Wilka ma bardzo dobrze rozwinięty słuch oraz węch. Członkowie watah liczących 6-11 sztuk porozumiewają się na różne sposoby:

  • głosowo (wycie),
  • wizualnie (wyraz pyska, ruchy głowy, trzymanie ogona),

  • zapachowo.

Zwierzęta wydają głośne dźwięki. Można je usłyszeć z odległości 8 km.

Wilk jest objęty w Polsce całoroczną ochroną.